Μετά το Σινά, 

πρόβλημα σε Φανάρι 

και Ιεροσόλυμα;

Αναμενόμενο θεωρείται να ανοίξουν κι άλλα θέματα, όπως μια πιθανή αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την Τουρκία και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων από την ισραηλινή και μουσουλμανική Αρχή της περιοχής

Ηαμφισβήτηση στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ιστορικής Μονής Σινά δεν ήταν κάτι αναπάντεχο. Στο μοναστήρι το περίμεναν να «σκάσει» καιρό τώρα. Στην ελληνική κυβέρνηση ομοίως γνώριζαν πως ανάμεσα στο αιγυπτιακό κράτος και το εμβληματικό ορθόδοξο κέντρο υπάρχει μια «διαφορά αστικής φύσης», η οποία αποδείχτηκε πρόβλημα μεγατόνων. Παρ’ όλα αυτά, δεν πρόκειται για το μοναδικό πρόβλημα παρόμοιας φύσης. Οσοι παρακολουθούν στενά τα ζητήματα στην παγκόσμια σκηνή της Ορθοδοξίας θεωρούν λίγο πολύ αναμενόμενο μετά το Σινά να ανοίξουν κι άλλα θέματα. Οπως μια πιθανή αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την Τουρκία και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων από την ισραηλινή και μουσουλμανική Αρχή της περιοχής.

Γκρίζες ζώνες

Κανείς προς το παρόν δεν αμφισβητεί τα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι. Ομως, το κενό παραμένει. Κι όπου υπάρχει κενό, στην περίπτωση της Τουρκίας κυρίως, μπορεί να υπάρξει και πρόβλημα. Η τουρκική Πολιτεία στο Κτηματολόγιό της δεν έχει δηλωμένα ως πατριαρχικής ιδιοκτησίας, σύμφωνα με πληροφορίες, όλα τα εκκλησιαστικά ακίνητα. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους βρίσκεται, εν πολλοίς, στον «αέρα». Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κι όταν, κακά τα ψέματα, ο Ταγίπ Ερντογάν αισθάνεται πανίσχυρος και παντοδύναμος -έχοντας απροκάλυπτα στο πλευρό του τον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ-, ποιος μας διασφαλίζει πως δεν θα κινηθεί κατά των συμφερόντων του Πατριαρχείου για να αφήσει τη μεγάλη κληρονομιά του «σουλτάνου»; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που είναι μέσα στη δίνη του ΟΠΕΚΕΠΕ; Ή ο Γ. Γεραπετρίτης με την Αλ. Παπαδοπούλου που άφησαν στο έλεος του Θεού μέχρι κι αυτή την «αστική» υπόθεση του Σινά;

Οπως και στο Αιγαίο, έτσι και στην περίπτωση του Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη η Τουρκία παίζει με τη θεωρία των γκρίζων ζωνών. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν θίγει το ζήτημα, όμως είναι εγκλωβισμένο και δείχνει ανοχή. Δυστυχώς, δεν έχει και πολλούς τρόπους να αμυνθεί. Οταν το γειτονικό κράτος δεν διέπεται από τις στοιχειώδεις αρχές δικαίου και λειτουργεί κατά κύριο λόγο μοναρχικά.

Για την επίσκεψη του Κιέβου Επιφανίου στο Άγιον Όρος (;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;)

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΡΙΤΤΕΥΟΥΝ ΟΤΑΝ ΖΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΟ ΟΥΤΟΠΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.

Σύμφωνα με δημοσίευμα  ο Ντουμένκο έχει προγραμματίσει να επισκεφθεί τις μονές Παντοκράτορα, Ξενοφώντος και Ιβήρων. Στις 11 Οκτωβρίου θα τελέσει ολονύκτια αγρυπνία στη σκήτη του Προφήτη Ηλία και στις 12 Οκτωβρίου θα τελέσει τη λειτουργία στη Μονή Ξενοφώντος.

Ωστόσο, η Ιερά Κοινότητα κατέστησε σαφές ότι δεν θα δεχόταν επίσημα τον Ντουμένκο, επιδιώκοντας να αποφύγει την ένταση εντός της αθωνικής κοινότητας. Σύμφωνα με αναφορές, πολλά μοναστήρια στο Άγιο Όρος, παρά τις πιέσεις των ιεραρχών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αρνήθηκαν να δεχτούν τον επικεφαλής της OCU.

Αυτή είναι η τρίτη προσπάθεια οργάνωσης μιας τέτοιας επίσκεψης. Οι προηγούμενες προσπάθειες το 2021 και τον Μάιο του 2025 ήταν ανεπιτυχείς λόγω της αποφασιστικής αντίστασης των ηγουμένων των αγιορειτικών μοναστηριών.

Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι η επίσκεψη οργανώνεται με μυστικότητα — το επίσημο πρόγραμμα δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί. Μόνο δύο μοναστήρια — Παντοκράτορος και Ξενοφώντος — έχουν δείξει υποστήριξη στην OCU από την πρώτη κιόλας ημέρα.

Η ΕΟΔ είχε αναφέρει προηγουμένως ότι ο Ντουμένκο έχει εντείνει τις συναντήσεις του με εκπροσώπους άλλων χριστιανικών δογμάτων και Ορθόδοξων Εκκλησιών. Στις 30 Σεπτεμβρίου, φιλοξένησε στην κατοικία του μια αντιπροσωπεία των λεγόμενων «σκανδιναβικών εκκλησιών» από την Ισλανδία, τη Νορβηγία, τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Όλα τα μέλη αυτής της αντιπροσωπείας, από Λουθηρανικά και Ευαγγελικά δόγματα, υποστηρίζουν άμεσα και συμμετέχουν στο κίνημα ΛΟΑΤΚΙ+.

Επίσης υπενθυμίζουμε ότι  ο Μητροπολίτης Τερκάσι Θεοδόσιος στα τέλη Σεπτεμβρίου 2025 κατέγραψε ανοιχτή έκκληση προς τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, στην οποία τον κάλεσε να αναγνωρίσει τα λάθη σχετικά με το ουκρανικό ζήτημα και προειδοποίησε για ένα μεγάλο σχίσμα στην παγκόσμια Ορθοδοξία.

https://eeod.gr/news/84761-kklisi-tserksi-theodosou-pros-ton-oikoumenik-patrirchi

Ο Αγιορείτης ιερομόναχος τα γνωρίζει αυτά ή ζεί στον κόσμο του;;;

 

Φωτ. Αρχείου: Ο Κιέβου Επιφάνιος με τον Ηγούμενο της Μονής Ξενοφώντος Γέροντα Αλέξιο

Ιερομόναχος Νικήτας Παντοκρατορινός

Πολύς θόρυβος έχει δημιουργηθεί από ιστοσελίδες για την επικείμενη επίσκεψη του Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφανίου στο Άγιον όρος. Με τα δημοσιεύματά τους διασπείρουν την διχόνοια στους κόλπους του Αγίου όρους και της Εκκλησίας εν γένει. Οι παραπληροφορήσεις είναι πλέον καθημερινές και φυσικά πώς θα γινόταν να μην υπάρχουν και στο συγκεκριμένο ζήτημα της επισκέψεως αυτής;

Σε μια από τις δημοσιεύσεις  αναφέρεται ότι η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας δεν έχει αναγνωριστεί από το Άγιον όρος. Είναι πολύ φαιδρή αυτή η τοποθέτηση, αφήνοντας να φανεί η ημιμάθεια του συντάκτη του δημοσιεύματος, αφού ανάγει το Άγιον όρος σε ανεξάρτητη Εκκλησία η οποία αποφασίζει αν θα αναγνωρίσει μια άλλη Εκκλησία ή όχι. Το Άγιον όρος είναι Οικουμενικό Πατριαρχείο, και φυσικά έχει κοινωνία με την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας από τις 15/12/2018 όπου και δημιουργήθηκε από τα σπλάχνα της Μητρός Εκκλησίας. Οποιεσδήποτε αντιδράσεις είναι προσωπικές απόψεις υποκινούμενες, τις περισσότερες φορές, από ξένες επιρροές, με το πρόσχημα της υπακοής στους Ιερούς κανόνες. Όμως όποιος γνωρίζει καλά τους Ιερούς κανόνες και την παράδοση της Εκκλησίας καταλαβαίνει ότι, πλέον, μόνο άλλα συμφέροντα κρύβονται πίσω από αυτές τις αντιδράσεις. Η χρήση της Εκκλήτου προσφυγής στο Οικουμενικό Πατριαρχείο που ανά τους αιώνες έδινε λύση στα όποια προβλήματα ενέκυπταν στις τοπικές Εκκλησίες, έδωσε λύση και στο συγκεκριμένο ζήτημα επαναφέροντας στην οδό της σωτηρίας εκατομμύρια ανθρώπους στην Ουκρανία, θεραπεύοντας το πολυχρόνιο σχίσμα που τους ταλαιπωρούσε, στο οποίο δεν υπήρχε κάποια δογματική διαφορά. Τελευταίο παράδειγμα Εκκλήτου έχουμε από την Εκκλησία της Κύπρου, όπου ο πρώην Μητροπολίτης Πάφου κ. Τυχικός προσέφυγε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για να εξεταστεί και να δοθεί τελεσίδικη λύση στο ζήτημά του.

Ὁμιλία τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου εἰς τήν Ἱερατικήν Σύναξιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης (1η Οκτωβρίου 2025)

 

Eισαγωγικά

Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Ιερατική Σύναξη της Ι.Μ.Θεσσαλονίκης την 1η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025  και παρακαλούμε τους αγαπητούς αναγνώστες να σχολιάσουν τα γραφόμενα, ώστε να αποτελέσει το κείμενο αφορμή θεολογικής συζήτησης.

 Υπενθυμίζουμε ότι θα δημοσιεύουμε σχόλια που θα τεκμηριώνουν τις απόψεις των σχολιαστών. Υβριστικά ή μη τεκηριωμένα σχόλια θα διαγράφονται.

Προκειμένου να διευκολύνουμε την συζήτηση προτείνουμε να ξεκινήσουμε  τον σχολιασμό των απόψεων  του Οικ.Πατριάρχη που στο κείμενο έχουν τονισθεί με κόκκινο χρώμα, χωρίς αυτό να αποτελεί δέσμευση στον διάλογο.

π.Δ.Α 

-------------------------------------------------------------------------------------

 

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Θεσσαλονίκης κύριε Φιλόθεε, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας και λοιποί τιμιώτατοι αδελφοί Ιεράρχαι,

 

Εὐλαβέστατοι πρεσβύτεροι καί διάκονοι,

 

Εὐλογημένα τέκνα ἐν Κυρίῳ,

 

Μέ ἰδιαίτερη χαρά καί συγκίνηση συμμετέχουμε σήμερα σέ αὐτή τήν εὐλογημένη Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Πάντοτε ἡ πρόσωπον πρός πρόσωπον συνάντηση καί ἐπικοινωνία εἶναι πηγή πνευματικῆς εὐφροσύνης. Σᾶς εὐχαριστοῦμε, ἅγιε Θεσσαλονίκης, γιά τήν πρόσκληση καί τήν εὐκαιρία νά ἀπευθυνθοῦμε πατρικῶς πρός τόν περί ὑμᾶς Ἱερό Κλῆρο.

Εἶναι μεγάλη εὐλογία καί ἐξαίρετο προνόμιο, ἀγαπητοί πρεσβύτεροι καί διάκονοι, νά ἀνήκετε στίς τάξεις τῶν κληρικῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ ταυτότης ὅλων τῶν μελῶν τοῦ ἱεροῦ κλήρου, ἀπό τόν πολιό ἐπίσκοπο μέχρι τόν νεοχειροτονηθέντα διάκονο, εἶναι κοινή. Ὁ καλῶν εἰς τό «μέγα καί θαυμαστόν» τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμα, «τό τελούμενον μέν ἐπί τῆς γῆς, τάξιν δέ ἐπουρανίων ἔχον ταγμάτων», εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ἀεί «ἐνεργῶν ἐν ἡμῖν καί τό θέλειν καί τό ἐνεργεῖν ὑπέρ τῆς εὐδοκίας» (Φιλιπ. β’, 13). 

Δέν ἀνήκομε στόν ἑαυτό μας ἀλλά στόν Κύριο. Εἴμεθα κήρυκες τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεώς Του, τῆς ἀγάπης Του γιά τόν ἄνθρωπο, τῆς θυσίας Του γιά τή σωτηρία μας, τῆς διάνοιξης διά τῆς ἐκ νεκρῶν Ἐγέρσεώς Του τῆς ὁδοῦ πρός τήν κατά χάριν θἐωση καί τήν ἀτελεύτητη ζωή στήν οὐράνια Βασιλεία Του.

Ποτέ καί πουθενά δέν δόθηκε στήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη τόσο ὑψηλή ἀξία, προοπτική «ἀληθεστάτης ἐλευθερίας» καί αἰώνιότητος, ὅσο στόν Χριστιανισμό. Μέ ἔξοχο τρόπο ὁ μέγας Θεσσαλονικεύς θεολόγος καί Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας διετύπωσε αὐτή τήν ἀλήθεια γιά τήν ἐν Χριστῷ λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου: «Οὐδέν ὡς ἄνθρωπος ἱερόν, ᾧ καί φύσεως ἐκοινώνησεν ὁ Θεός», δηλαδή «Τἰποτε δέν εἶναι τόσο ἱερό ὅσο ὁ ἄνθρωπος, τή φύση τοῦ ὁποίου προσέλαβε ὁ Θεός». Αὐτόν τόν Θεό, «ὅς ἀγάπη ἐστί τε καί λέγεται», αὐτόν τόν ἄνθρωπο, τόν «ἠγαπημένον τοῦ Θεοῦ», διακονεῖ ὁ ἱερός κλῆρος, ἀφωσιωμένος ψυχῇ τε καί σώματι στόν Χριστό καί στήν ἁγία Ἐκκλησία Του, μέ ἀκλόνητη πιστότητα στίς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ ἑτοιμότητα γιά προσφορά στόν συνάνθρωπο.

Δέν εἶναι εὐπρόσδεκτη, οὔτε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ οὔτε ἀπό τούς ἀνθρώπους, μία ἱερωσύνη, ἡ ὁποία ἐπιθυμεῖ περισσότερο νά φαίνεται παρά νά εἶναι, νά ἐπιδεικνύεται παρά νά θυσιάζεται, νά ἀπολαμβάνῃ παρά νά προσφέρῃ. Ὁ γνήσιος ἱερεύς ζητεῖ «νά συμπεριληφθῇ τό ὄνομά του εἰς τήν Βίβλον τῆς Βασιλείας» καί ὄχι «νά ἐγγραφῇ εἰς τάς δέλτους τῆς ἱστορίας».

Τό πνευματικό καί ποιμαντικό ἔργο τοῦ ἱερέως ἐπιτελεῖται μέ διάκριση, λεπτότητα καί ἐνσυναίσθηση, μέ σύνεση καί εὐαισθησία, μέ σεβασμό τῶν προσωπικῶν χαρακτηριστικῶν τῶν ἀνθρώπων πού συναντᾷ. Ὁ ἱερεύς βρίσκεται στό πλευρό τῶν πιστῶν, πρίν τόν ἀναζητήσουν ἐκεῖνοι. Μέ τή στάση του καί τή συμπεριφορά του ἀναδεικνύει τή δύναμη τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία ἀφ᾿ ἑνός μέν δέν γνωρίζει ὅρια, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ εἶναι πάντοτε προσωπική μέριμνα γιά τόν πλησίον.

Ἔχομε ἀναφέρει καί σέ ἄλλη εὐκαιρία, τό ἐπαναλαμβάνουμε καί ἐνώπιόν σας, αὐτό που πρό μερικῶν δεκαετιῶν ἐλέγετο στή Δυτική Εὐρώπη, ὅτι δηλαδή ὁ θεολόγος καί ὁ ἱερεύς ὀφείλουν νά κρατοῦν «στό ἕνα χέρι τήν Βίβλο καί στό ἄλλο τήν ἐφημερίδα», ἐν τῇ ἐννοίᾳ ὅτι, μαζί μέ τή θεολογία, ἀπαραίτητη εἶναι καί ἡ ἐνημέρωση γιά τίς κοινωνικοπολιτικές καί πολιτισμικές ἐξελίξεις, ἡ γνώση τῶν ὑπαρξιακῶν ἀναγκῶν καί τῶν προσδοκιῶν τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου καί τοῦ πνεύματος τῆς ἐποχῆς. Σήμερα, βεβαίως, οἱ πάντες κρατοῦν τό πανέξυπνο smart phone, μέ τόν ὠκεανό τῶν πληροφοριῶν καί τῶν ψηφιακῶν δεδομένων.

Ἔχει γραφῆ ὅτι τά προβλήματα καί τά ὑπαρξιακά ἀδιέξοδα τοῦ ἀνθρώπου σήμερα εἶναι ἡ πρόκληση, ἡ δυνατότητα καί τό πλαίσιο πού προσφέρει ὁ σύγχρονος πολιτισμός στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιά νά δώσῃ ἐπίκαιρη μαρτυρία γιά τήν ἐμβέλεια τῶν ἀξιῶν της, τοποθετώντας τόν λύχνον «ἐπί τήν λυχνίαν». Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης, ἔλεγε ὅτι σέ αὐτό πού γιά τούς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ τετάρτου αἰῶνος ἐκπροσωποῦσε ἡ ἑλληνική φιλοσοφία ὡς πρόκληση γιά τή θεολογία, ἀντιστοιχεῖ στήν ἐποχή μας ἡ ἰλιγγιώδης πρόοδος τῆς τεχνολογίας.

Ὄντως ἡ ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας βρίσκεται στόν πυρῆνα τῶν συγχρόνων ἐξελίξεων. Ἡ τεχνολογία εἶναι ἡ «μεγάλη δύναμη», ἡ λογική τῆς ὁποίας διεισδύει καί ἐπεκτείνεται σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς καί τοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀδύνατον νά ἀγνοήσῃ τά νέα δεδομένα στό ποιμαντικό της ἔργο. Ἡ λυσιτελής χρήση τῶν δυνατοτήτων τίς ὁποῖες προσφέρει ὁ σύγχρονος πολιτισμός εἶναι ἔνδειξη τοῦ δυναμισμοῦ τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἴσως γνωρίζετε, ὅτι ἡ Β’ Παναυστραλιανή Ἱερατική Σύναξη, στίς 29 Σεπτεμβρίου στό Σύδνεϋ, ἔχει θέμα «Μέσα Κοινωνικῆς Δικτυώσεως καί Ἱερωσύνη.  Ἡ χρῆσις τῶν Μέσων Κοινωνικῆς Δικτυώσεως ἀπό τόν κληρικόν».

 Με αφορμή το Β΄ Διεθνὲς Επιστημονικό Συνέδριο του περιοδικού «Θεολογία»

 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ Β΄ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΘΕΟΛΟΓΙΑ».

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου,Θεολόγου- συγγραφέως -Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων

Εν Κυθήροις τη 7η Οκτωβρίου 2025

    Όπως ανακοινώθηκε στο διαδίκτυο και στο δελτίο τύπου της Εκκλησίας της  Ελλάδος, (ιστοσελίδα Ecclesia.gr), η Ιερά Σύνοδος διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη από 29 Σεπτεμβρίου έως 1 Οκτωβρίου 2025 το Β΄ Διεθνὲς Επιστημονικό Συνέδριο του περιοδικού «Θεολογία», με γενικό θέμα: «Η Ορθόδοξη θεολογία και η οντολογία της τεχνολογίας: ανθρωπολογικές, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συνέπειες». To παρόν Συνέδριο είχε επετειακό χαρακτήρα και διοργανώθηκε, (ήδη για δεύτερη φορά), επί τη συμπληρώσει εκατό ετών, από της ιδρύσεως και πρώτης κυκλοφορίας του περιοδικού της. Το πρώτο, όπως είναι γνωστό, διοργανώθηκε στην Αθήνα από 11ης έως 14ης Οκτωβρίου 2023 και είχε γενικό θέμα: «Η ορθόδοξη Θεολογία εν πορεία στην ‘άυλη πραγματικότητα’ της ύστερης νεωτερικότητας».

    Σύμφωνα με την ειδησεογραφία το Συνέδριο τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος κήρυξε την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου, ο Πατριάρχης Βουλγαρίας κ. Δανιήλ, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Γεώργιος, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Ιωάννης, καθώς και εκπρόσωποι άλλων Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

    Η θεματολογία του Συνεδρίου είχε δύο θεματικές ενότητες: Η πρώτη αφορούσε την ιστορία και την προσφορά του περιοδικού από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα και η δεύτερη αναφερόταν στη σχέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεολογίας με την νέα ψηφιακή πραγματικότητα και τις εφαρμογές της. Δηλαδή με ποιό τρόπο οι ραγδαίες εξελίξεις της τεχνολογίας, (με πρόσφατο κορυφαίο επίτευγμα την τεχνιτή νοημοσύνη),  επηρεάζουν τη φύση και την αποστολή της Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο.

    Με την όλη πορεία και την μέχρι σήμερα προσφορά του περιοδικού είχαμε ασχοληθεί πέρυσι με αφορμή το πρώτο Συνέδριο της Αθήνας στα πλαίσια της διακονίας μας στο Γραφείο Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Σε άρθρο μας με τίτλο: «Κριτική σε επετειακή εκδήλωση του περιοδικού "Θεολογία"», (15.1.2024), τονίσαμε μεταξύ άλλων την παρέκκλιση του εν λόγω περιοδικού τις τελευταίες δεκαετίες από την Ορθόδοξη πορεία του και την διάβρωσή του από το πνεύμα και την ιδεολογία του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού. Όπως γράφαμε: «Λεπτομερής μελέτη της μέχρι σήμερα προσφοράς του στη σπουδή και προβολή της Ορθόδοξης Θεολογίας αποδεικνύει ξεκάθαρα, ότι μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες όντως υπηρετούσε την Ορθόδοξη Θεολογία και Παράδοση, ανόθευτη και απαραχάρακτη, όπως μας την παρέδωσαν οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Μεγάλα αναστήματα της Ορθόδοξης θεολογικής επιστήμης άφησαν στις χιλιάδες σελίδες του περιοδικού μια πολύτιμη παρακαταθήκη σε όλους εμάς τους νεωτέρους, αλλά και στους μελλοντικούς θεολόγους.

    Ωστόσο, δυστυχώς, με πολλή θλίψη παρατηρούμε, ότι τις τελευταίες δεκαετίες προβάλλονται μέσα από αυτό και κείμενα, τα οποία είναι σαφώς ξένα προς την Ορθόδοξη Θεολογία και Παράδοση. Πιο συγκεκριμένα διαπιστώσαμε πάμπολλες περιπτώσεις, στις οποίες φιλοξενούνται άρθρα, τα οποία απηχούν την ιδεολογία του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού. Οι συντάκτες των άρθρων αυτών ισχυρίζονται ότι ο διάλογος, η προσέγγιση και η συνεργασία με τις άλλες ομολογίες και θρησκείες αποτελεί μια αναγκαιότητα της εποχής μας, ενώ παράλληλα αποτελεί έκφραση αγάπης προς τον πλησίον, προς μετάδοση του μηνύματος της Ορθοδόξου πίστεως. Θεωρούν ακόμη ότι αποτελεί μία αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση του θρησκευτικού φανατισμού, για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, των ποικίλων κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν την ανθρωπότητα….Ωστόσο η θλιβερή πραγματικότητα των μέχρι σήμερα γενομένων διαλόγων δεν μπορεί να δικαιώσει τους παραπάνω ισχυρισμούς…Τα πράγματα απέδειξαν ότι στην πραγματικότητα εξυπηρετούν και προωθούν τα σκοτεινά σχέδια της Νέας Εποχής, την ομογενοποίηση όλων των θρησκειών, προκειμένου έτσι να οικοδομηθεί το νέο θρησκευτικό μοντέλο της πανθρησκείας του Αντιχρίστου».

    Από την πληθώρα των άρθρων που φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό με οικουμενιστικό προσανατολισμό, ενδεικτικά μνημονεύσαμε δύο ογκώδη τεύχη του 84ου τόμου, (τεύχος 2ο, Απρίλιος – Ιούνιος 2013 και τεύχος 4ο, Οκτώβριος- Δεκέμβριος 2013), με τίτλο: «Ορθόδοξη Θεολογία και Διαθρησκειακός Διάλογος». Επισημάναμε δε ότι όλα τα άρθρα στα εν λόγω τεύχη, (30 τον άριθμό), προβάλλουν χωρίς καμία εξαίρεση και διασαλπίζουν σε όλους τους τόνους, (και από διαφορετική σκοπιά το καθένα), την διαθρησκειακή ιδεολογία. Βρίθουν κυριολεκτικά από οικουμενιστικές πλάνες και κακοδοξίες. Από τα ως άνω άρθρα επιλέξαμε δύο μόνον, για να σχολιάσουμε, εφ’ όσον ήταν αδύνατον, να τα σχολιάσουμε όλα λεπτομερώς. Το πρώτο ήταν το άρθρο του καθηγητή του Α.Π.Θ. κ. Πέτρου Βασιλειάδη, με τίτλο:

«Διαθρησκεικός Διάλογος και Θεολογία των Θρησκειών»[1] και το δεύτερο αυτό του κ. Παύλου Βασιλειάδη, με τίτλο: «Καινοδιαθηκικές μαρτυρίες για μια θεολογία των θρησκειών»[2]. Για περισσότερα στοιχεία πάνω στην κριτική που ασκούμε στα πιο πάνω άρθρα παραπέμπουμε τους ενδιαφερομένους στο ως άνω δημοσίευμά μας.  

    Με αφορμή το δεύτερο Συνέδριο της Θεσσαλονίκης αισθανόμεθα και πάλι την ανάγκη να επαναλάβουμε με πολλή λύπη και οδύνη τις ίδιες διαπιστώσεις μας και να καταστήσουμε σαφή σε ολους τους τόνους την οικουμενιστική πορεία του περιοδικού και την ανάγκη επανόδου του στην μέχρι προ μερικών δεκαετιών Ορθόδοξη τροχιά και πορεία του. Δεν έχει κανένα νόημα, κατά την ταπεινή μας γνώμη, να διοργανώνει η διοικούσα Εκκλησία Συνέδρια και να καταπιάνεται με τις ραγδαίες εξελίξεις της τεχνολογίας, καθ’ όν χρόνον η παναίρεση του Οικουμενισμού έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε όλους τους τους τομείς της εκκλησιαστικης ζωής και απειλεί την τοπική μας Εκκλησία επικίνδυνα. Όταν χάνεται η πίστη και κυριαρχεί η αίρεση τότε χάνονται ψυχές «υπέρ ών Χριστός απέθανε», χάνεται η ίδια η σωτηρία μας, χάνεται το παν. Διακυβεύεται και εν τέλει ανατρέπεται η ίδια η αποστολή της Εκκλησίας, που είναι η σωτηρία ψυχών. Είναι ανόητο, για να μην πω εξοργιστικό, να ασχολείται η διοικούσα Εκκλησία  με τη σχέση Θεολογίας και τεχνολογίας, καθ’ όν χρόνον το καρκίνωμα της αιρέσεως έχει κυριαρχήσει σχεδόν παντού μέσα στα σπλάγχνα της τοπικής μας Εκκλησίας και έχει επηρεάσει καθοριστικά όλους τους τομείς της εκκλησιαστικής ζωής. Τι νόημα έχει να εξετάζουμε το πως η Ορθόδοξη Θεολογία μπορεί να επηρεάζει τις εξελίξεις της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης, όταν η εν λόγω Θεολογία πάσχει σοβαρά, διότι παρεξέκλινε επικίνδυνα από την Ορθόδοξη πορεία της; Το μοναδικό θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί την Εκκλησία μας, τουλάχιστον στην παρούσα χρονική συγκυρία, είναι το πως θα εξυγιανθεί το εκκλησιαστικό σώμα από το καρκίνωμα της αιρέσεως. Και εφ’ όσον αυτό επιτευχθεί, τότε θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλα θέματα.

    Ελπίζουμε και ευχόμαστε, ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, προνοία του οποίου εκδίδεται το περιοδικό, αλλά και οι υπεύθυνοι της συντακτικής ομάδος, να συνειδητοποιήσουν το άκρως θλιβερό αυτό γεγονός και να κάνουν κάθε δυνατή προσπάθεια, για να επαναφέρουν και πάλι την αρθρογραφία του περιοδικού σε Ορθόδοξη τροχιά και πορεία.

---

[1] Βλ. Περιοδ. «ΘΕΟΛΟΓΙΑ» τομ. 84, τευχ. 2, Απρίλιος – Ιούνιος 2013

[2] Βλ. Περιοδ. «ΘΕΟΛΟΓΙΑ» τομ. 84, τευχ. 2, Απρίλιος – Ιούνιος 2013

Το Οικουμενιστικό Παραληρημα του Ακαθαίρετου Αιρετικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου

 

          

 

           Αναστάσιος Ν. Κουβαλάκης

Τις προηγούμενες ημέρες όπως έγινε αντιληπτό στην πόλη της Θεσσαλονίκης , την δεύτερη σε πνευματικό κύρος πόλη της Ρωμανίας έκανε την παρουσία του ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος .

Προσήλθε το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2025 και ανεχώρησε την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2025.

Το πρόγραμμα περιείχε επισκέψεις σε σχολεία , εκθέσεις φωτογραφίας, συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής .

Πολλές ημέρες αφιέρωσε για πολλές εκδηλώσεις …..γιατί άραγε ;

Υπάρχει κάτι που αναδεικνύει τον κύριο λόγο επίσκεψης του στην Θεσσαλονίκη;…μα φυσικά !!!

Μέσα στα άλλα στις 1 Οκτωβρίου 2025 πραγματοποίησε ομιλία σε ιερατική σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

 Βλέποντας οι Οικουμενιστές  ότι το τελευταίο διάστημα με διάφορα οικουμενιστικά ανοίγματα σε πρακτικό επίπεδο όπως για παράδειγμα, η ειδωλολατρική εβδομάδα που διοργάνωσε ο Μητροπολίτης Α-φιλόθεος προκαλώντας αντιδράσεις που έγιναν πολύ αισθητές σε σημείο που να αναγκαστούν οι διοργανωτές της  δαιμονικής εκδηλωσης  να μεταφέρουν την συναυλία - χορωδία σε άλλο σημείο,  καθώς και η απομάκρυνση του Μητροπολίτη της Πάφου  Τυχικού από την θέση του με αφορμή την ύπαρξη Ιερέα στους κόλπους της Εκκλησίας της Πάφου που ανήκει στον χώρο των αποτειχισθέντων εκ Θεσσαλονίκης , ο ίδιος όμως μνημονεύε κανονικά τον Επίσκοπο του Τυχικό (!) ανάγκασε τον Πατριάρχη να προβεί στην κίνηση του “”ματ””. Ήρθε ο ίδιος να σφραγίσει την πόλη κάτω από τον πνευματικό του έλεγχο , να την πολιορκήσει με πνευματικη εξουθένωση, κοινώς να την στραγγαλίσει . Έθεσε τους όρους του….όροι που είναι ξεκάθαροι και αφορούν κατ’επέκταση τους πιστούς όλης της Ελληνικής Επικράτειας.

 

“‘ Όλοι οι Ιερείς θα υπακούσετε και θα δεχτείτε την Ψευτοσύνοδο του Κολυμπαρίου . Είστε υποχρεωμένοι να δεχτείτε τους όρους της και να κατηχήσετε με ζήλο τους πιστούς σας  . Δεν θα δεχτώ καμμία αντίρρηση.”

 

Λυπάμαι και ντρέπομαι που δεν βρέθηκε ένας Ιερέας μέσα στην σύναξη  να ομολογήσει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό μας ανταπαντώντας στο οικουμενιστικό παραλήρημα του  παίρνωντας το σταυρικό αλλά ουράνιο στεφάνι της ομολογίας.

 

Δεν πειράζει όμως …μας συμφέρει αυτό που έγινε . Φάνηκε ότι φοβούνται και ότι έρχεται η ώρα να πάρουν την τιμωρητική τους από τον Κύριο της δόξης. Είναι δειλοί και άναδροι. Έχουν τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου , τον διάβολο , να τους έχει δώσει δύναμη και παρά ταύτα έχουν δειλία . Είναι γραφικοί και τρισάθλιοι γιατί έτσι μας κάνει η αμαρτία και δει η πλάνη και η αίρεση .

 

Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός ημών !

Σε ευχαριστούμε που μας αποκαλύπτεις τις ενέργειες τους .

 Απόσπασμα της δειλής οικουμενιστικής παραληρηματικής ομιλίας του αιρεσιάρχη Πατριάρχη μας . 

“Ἡ Ὀρθόδοξη παράδοση διαθέτει μεγάλα πνευματικά ἀποθέματα, βαθειά ἀνθρωπογνωσία, πεῖρα συνύπαρξης μέ τό διαφορετικό. Ἡ παρουσία πιστῶν ἄλλων θρησκειῶν ἀνάμεσά μας δέν ἐπιτρέπει νά ἀγνοήσουμε τή σημασία τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης καί τῆς ἐπικοινωνίας, ἀλλά καί τῆς ἀντίστασης στόν θρησκευτικό φονταμενταλισμό, ὁ ὁποῖος εὔκολα ὁδηγεῖ σέ «βία ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ» καί προσφέρει εὐπρόσδεκτα ἐπιχειρήματα στούς ἀρνητές τῆς θρησκευτικῆς πίστης. Ἐκτός ἀπό αὐτή τή «θρησκειολογική πρόκληση», ἁπτή πραγματικότητα ἀποτελεῖ καί ὁ διαχριστιανικός διάλογος μέ τελικό σκοπό τήν ἑνότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ χαρακτήρισε τήν «τραγωδία τῆς διαίρεσης» τῆς Ἐκκλησίας ὡς «τό μεγαλύτερο καί κρισιμώτερο πρόβλημα τῆς χριστιανικῆς ἱστορίας». Θεολογικός μινιμαλισμός καί οἰκουμενιστικές οὐτοπίες δέν συνέβαλαν ποτέ στήν πρόοδο τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου. Οἱ δέ ἀρνητές τοῦ διαλόγου δέν ἀπορρίπτουν ὅ,τι ἐκτυλίσσεται σέ αὐτόν, ἀλλά τό εἴδωλό του, ὅπως αὐτοί ἔξωθεν τό φαντάζονται, τό ὁποῖο βεβαίως δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν πραγματικότητα. Ἴσχυε ἐξ ἀρχῆς, καί ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διατυπώθηκε μέ τή δέουσα σαφήνεια καί ἔμφαση, ὅτι ἀμετάθετος ὅρος τῶν διαχριστιανικῶν διαλόγων παραμένει ἡ ἀρχή, ὅτι ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητος ὀφείλει νά ἐρείδεται ἐπάνω στήν πλήρη συμφωνία ἐν τῇ πίστει”

 

 

 

Απεβίωσε η Πελαγία Σαγιάφ ηγουμένη της Ορθόδοξης Ι. Μονής Αγίας Θέκλας στη Μααλούλα Συρίας. Το αμφιλεγόμενο τέλος της νο 1 μορφής της Συριακής Ορθοδοξίας!

 

 

 Απεβίωσε η Πελαγία Σαγιάφ, ηγουμένη της Πατριαρχικής Μονής Αγ. Θέκλας στη Μααλούλα. Είχε προσωπικούς δεσμούς με τον Πρόεδρο Άσαντ. Ήταν αυτή που απήχθη με αρκετές μοναχές της αδελφότητας της πριν από χρόνια από τρομοκράτες της αλ Νούσρα στη Συρία. Και απελευθερώθηκαν όλες σώες και αβλαβείς καθώς ο Άσαντ ικανοποίησε στο ακέραιον τις απαιτήσεις των απαγωγέων κάτι που δεν έκανε τρίτη χώρα για την απελευθέρωση των 2 επισκόπων Χαλεπίου κατά τη δραματική διαπραγμάτευση.

 

Η μονή Αγίας Θέκλας είναι το ένα από τα 2 μεγάλα και ιστορικά Ορθόδοξα μοναστήρια στη Συρία.Το άλλο είναι η Σαιντανάγια. Η μονή της Αγ Θέκλας βρίσκεται στον τόπο του μαρτυρίου της..

 Οι χειρισμοί της στην απαγωγή της ίδιας και της αδελφότητας από τους τζιχαντιστές της αλ Νούσρα!

 Όμως κατά την επίθεση στη μονή καταμαρτυρήθηκε στην ηγουμένη Πελαγία κακός χειρισμός που οδήγησε στην απαγωγή δεκάδων μοναχών και της ίδιας από τους τρομοκράτες που έφεραν σε δεινή θέση την κυβέρνηση και την εξανάγκασαν ν΄απελευθερώσει συντρόφους τους και να καταβάλει υπέρογκα λύτρα. Επίσης οι εικόνες και τα βίντεο με μοναχές στα χέρια απαγωγέων τζιχαντιστών ήταν ταπεινωτικές για το σχήμα. 

Της ζητήθηκε να αποχωρήσει με το στρατό που της εξασφάλιζε ασφαλή διέλευση διαφυγή δεν το έκανε αλλά δεν είμαστε όλοι για μάρτυρες και στο τέλος βρέθηκαν στα χέρια τρομοκρατών. Η υπερεκτίμηση των δυνάμεων οδηγεί σε λανθασμένους υπολογισμούς..Από τότε η αδελφότητα δεν ξαναγύρισε στη μονή..

 Κάτι άλλο που πλήγωσε την κοινή γνώμη ήταν ότι επαίνεσε την καλή μεταχείριση της Τζαμπχάτ αλ-Νούσρα κατά τη διάρκεια της σχεδόν τρίμηνης περιόδου απαγωγής, η Πελαγία επιβεβαίωσε ότι «ο θυμός ορισμένων ανθρώπων ως αποτέλεσμα αυτών των δηλώσεων είναι πολύ δικαιολογημένος.”… .Έτσι ένα ιστορικό και ανθίζων μοναστήρι της Ορθοδοξίας στην Ανατολή περιέπεσε σε μαρασμό..

 ”Η επικεφαλής του μοναστηριού Αγ. Θέκλας στη Μααλούλα, Μητέρα Πελαγία Σαγιάφ, εξήγησε ότι οι δηλώσεις που έκανε πριν από τη διαδικασία ανταλλαγής «ήρθαν μετά από αίτημα ενός ταξίαρχου στον (λιβανέζικο) μηχανισμό κρατικής ασφάλειας». Η Πελαγία πρόσθεσε: «Ο ταξίαρχος είπε πριν φτάσω στο συνοριακό σημείο όπου έγινε η τελετή υποδοχής: Πρέπει να ευχαριστήσω τον Μπασάρ αλ Άσαντ και τον Εμίρη του Κατάρ, Σεΐχη Ταμίμ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι, εκτός από τον Γενικό Διευθυντή Γενικής Ασφάλειας, Υποστράτηγο Αμπάς Ο Ιμπραήμ. Και το εφάρμοσα». Η Sayyaf πρόσθεσε: «Μετά από αυτό, μου έδωσαν μια τσάντα με μια εικόνα της (Παναγίας της Χαρίσας) (της Παναγίας) με σταυρούς πάνω της. Μου είπαν ότι ήταν από τον υποστράτηγο Abbas Ibrahim ( σσ επικεφαλή μυστικών υπηρεσιών Λιβάνου) . Μας ζήτησε να το βάλουμε στο στήθος μας».( αυτά έγιναν γιατί η αλ Νούσρα τους αφαίρεσε τους σταυρούς) Τόνισε ότι «οι μοναχές ζουν κανονικά τη ζωή τους, περιμένοντας να γίνουν ευνοϊκές οι συνθήκες ασφαλείας, ώστε να επιστρέψουν στο μοναστήρι τους στην πόλη Μααλούλα» ( δεν επέστρεψαν ποτέ).